Boekrecensie: Met een rode Porsche naar Berlijn door Christian Jaschinski

Van de achterkant: Na zestien jaar huwelijk gaat Max’ vrouw ervandoor met een tatoeëerder, iets waar zijn dochter hem de schuld van geeft. Bovendien gaat zijn promotie niet door, omdat een jongere collega de baan voor zijn neus wegkaapt. Volgens zijn beste vriend Bolle heeft Max nu drie opties: een vriendin van vijfentwintig nemen, een nieuwe baan zoeken of een sportwagen kopen. Max kiest voor optie drie, koopt een Porsche en brengt Bolle daarmee naar een sollicitatiegesprek in Berlijn. Hij raakt de Porsche kwijt, maar ontmoet een vrouw die hem behoorlijk in verwarring brengt.

Dit is een zowel grappig, als ook een heel realistisch aanvoelend verhaal over een man, Max, wiens vrouw hem verlaat. Hij loopt ook nog een promotie mis en moet zijn leven opnieuw invulling gaan geven. De gebeurtenissen zijn niet zo realistisch (maar wel heel grappig). De emoties van Max en zijn reacties op wat er gebeurt zijn des te meer herkenbaar. Hij is boos op zijn vrouw en op haar minnaar, en in een poging haar terug te winnen, stalkt hij haar zowat. Zijn beste vriend Bolle vindt dat ze maar een weekend naar Berlijn moeten, in de rode Porsche die Max net gekocht heeft. Onderweg en ter plaatste gebeuren er allerlei dingen waardoor de problemen met werk en ex-vrouw op de achtergrond raken. Bolle’s plan is dus geslaagd!

Het verhaal doet me een beetje denken aan de J. Kessel boeken van P.F. Thomese, maar dan wel minder plat. Het is een mannenverhaal dat ook leuk is voor vrouwen, geschreven op een vlotte, maar redelijk literaire wijze, met af en toe een existentieel overdenkinkje en een puberale angst om af te gaan bij de vrouw waar hij op slag verliefd op wordt. Een vermakelijk verhaal. Aanrader!

Boekrecensie: De verdwenen dochter door Sara Lovestam

In dit verhaal speelt een onwaarschijnlijke detective de hoofdrol. Kouplan is een jongeman die elk moment zelf door de poltie opgepakt kan worden, omdat hij illegaal in het land verblijft. Omdat hij dringend geld nodig heeft, besluit hij een advertentie te plaatsen en zijn diensten als prive detective aan te bieden.

Een moeder, wiens dochter verdwenen is en die niet naar de politie wil stappen, huurt hem in. Met de schaarse aanwijzingen van de moeder probeert Kouplan de verdwijning op te lossen. Hij moet daarvoor in het criminele circuit van de stad rondvragen, met alle gevaren van dien. Zal hij het kind kunnen vinden voordat er iets naars met haar gebeurt?

De verdwenen dochter is een verrassende en originele misdaadroman. Kouplan is nauwelijks geschikt om als detective te werken, maar hij weet toch stukje bij beetje wat nuttige informatie te verkrijgen. Het is geen kwestie van puzzelstukjes op de juiste plaats zetten, want sommige puzzelstukjes kloppen niet. Maar welke zijn dat?

Doordat Sara Lovestam gewerkt heeft als docent Zweeds voor immigranten in Zweden, weet ze veel van hoe het is om in een vreemd land te zijn en tegen welke problemen je aanloopt. Het verhaal lijkt daardoor heel realistisch. Omdat de lezer meer weet dan Kouplan, wordt er een extra spanningselement aan het verhaal toegevoegd.

 

De uitgever zegt: ‘Kouplan is vanuit Iran naar Zweden gevlucht, hij heeft geen papieren en zit zonder geld. Wanneer hij zich op internet als privédetective aanbiedt, roept Pernilla zijn hulp in bij het zoeken naar haar zesjarige dochtertje Julia. Wanneer Kouplan zich in de zaak verdiept, loopt hij tegen steeds meer onduidelijkheden aan en hij vraagt zich af wat Pernilla voor hem verzwijgt.’

Een nieuwe community voor schrijvers

Veel mensen die graag lezen, zouden ook heel graag zelf een boek schrijven. Dat is nog niet zo makkelijk, en het wordt leuker als je steun krijgt van anderen. Daarvoor is er nu de writers:community.

 

 

Writers:community is bedoeld voor schrijfcoaching en -begeleiding. Als ik het goed begrijp, is het opgezet door een aantal schrijfcoaches en aanverwante professionals die schrijvers willen helpen met hun boek. Dit doen ze o.a. door cursussen, themamaanden en challenges. Ook kun je je eigen werk etaleren en feedback krijgen van anderen in de community. En natuurlijk kun je de (betaalde) diensten van de schrijfcoaches afnemen. Ook zijn er offline bijeenkomsten.

Het forum is een leuke manier om contact met andere schrijvers te hebben. Je kunt vragen stellen en met andere overleggen over de beste manier om iets te doen (bijv. hoe verder met je verhaal, hoe je boek te publiceren, enz.).

Ik mocht vast een kijkje nemen voor het echt begonnen was. Of het echt wat gaat worden, hangt af van hoeveel leden er komen, tenminste, dat denk ik. Als er weinig leden komen, zal dit een langzame (of misschien zelfs snelle) dood sterven, maar mochten veel (aankomende en andere) schrijvers zich aanmelden, dan kan dit een groot succes worden.

Alle genres zijn welkom, ook non-fictie. Voor €9,50 per maand kun je meedoen met deze community. Geïnteresseerd? kijk dan eens op www.writerscommunity.nl

 

 

Het Facebook van 1947

Facebook bestaat nog niet zo heel lang, maar mensen willen al wel heel lang weten wat hun vrienden en kennissen uitspoken. In 1947, in een Nederlandse enclave in Amerika, zetten ze het in de krant.

Ik vroeg me al af waar huisschilder Ed Knorr was de afgelopen tijd! Maar hij is naar Minnesota om te verven. Goed om te weten! Link

Ik hoorde onlangs pas over het fantastische Delpher, waar je databases met kranten, tijdschriften en boeken kunt doorzoeken. Misschien vind je jezelf wel terug, of zoals ik, een verre oom Ed. Er zitten zelfs kranten uit de 17e eeuw bij. Dat is dus 1600-zoveel! (Dat vind ik als amateur genealoog reuze leuk!) Veel plezier!

Gelezen: Drie vrienden, een huis (en een klusjesman) door Astrid Harrewijn

Dit is een heerlijk weekendboek waarmee ik mij afgelopen zaterdag en zondag vermaakt heb. Weer zo’n heerlijk boek van Astrid Harrewijn. Eerder las ik al Daar heb je vrienden voor, dat eigenlijk een vervolg is op dit boek. Dat boek bleek heel goed te lezen zonder eerst Drie vrienden…  te hebben gelezen. Ik vond het zelfs zo goed, dat ik me niet kon voorstellen dat Drie vrienden… nog beter zou zijn.

Dat bleek ook niet het geval te zijn. Van de twee vind ik Daar heb je vrienden voor het betere verhaal, maar ook Drie vrienden las heerlijk weg. Leuk dat het werk van de hoofdpersoon, Noor, eigenlijk belangrijker is dan het persoonlijke leven. Dus geen verhaal over iemand die iets vaags op een kantoor doet, maar juist een verhaal waarin het werk centraal staat. Daar gebeuren dingen die ook doorspelen in het privé-leven. Het wordt zelfs spannend als blijkt dat er iets mis is met een duur schilderij in het museum waar Noor werkt.

Heerlijk voor een paar uur op de bank, in bed, aan tafel en (in de zomer) in de tuin.

De uitgever zegt:

Sommige dingen doe je gewoon niet als je halverwege de dertig bent. Zoals je veilige vaste baan, je huis in Limburg en het vooruitzicht van een bruiloft inruilen voor een tijdelijke baan bij het Van Gogh Museum in Amsterdam. Noor doet het wél, tot verdriet van haar ouders en haar vriend. Ze betrekt samen met haar jongere zusje Kiki en studievriend Joost een verwaarloosd pandje aan de Herengracht. Kiki is bewust single, het zwarte schaap van de familie en ziet de wereld als haar speeltuin. Ze werkt voor Jeff Koons en brengt zijn spraakmakende tentoonstelling naar het Stedelijk. Joost, een vriendelijke maar ietwat stoffige vrijgezel, werkt als adviseur bij het Rijksmuseum.

Noor, Kiki en Joost delen lief, leed en de voordeur met elkaar en kennen maar één harde regel: thuis wordt er niet gesproken over het werk op het Museumplein. Terwijl het huis een verbouwing ondergaat ontdekt Noor zichzelf, de waarde van vriendschap, en een groot schandaal in de kunstwereld. Kortom: ze ontdekt het leven.

Dit boek leende ik uit de bibliotheek.